Sinds een jaar of zes ben ik vrijwilliger bij Stichting Welzijn Beverwijk (SWB). Door ziekte raakte ik arbeidsongeschikt en ik had geen zin om de hele dag alleen thuis te zitten. Aanvankelijk kwam ik als bezoeker voor het klaverjassen. Gezellig een kaartje leggen en je bent onder de mensen. Ik kwam erachter dat ze vrijwilligers zochten. Dat leek me wel wat. Ik had tijd genoeg, thuis zitten zag ik niet zitten en op deze manier had ik wat nuttigs te doen. Tegelijkertijd moest ik wel weten wat het inhield en of het wel kon aangezien ik door mijn longen en hart beperkt ben en bijvoorbeeld onmogelijk kan sjouwen of met zwaar gereedschap kan werken. Na een gesprek bleek dat er genoeg werkzaamheden waren die ik wel kon doen. Inmiddels zijn we zes jaar verder en heb ik het prima naar m’n zin. Ik sta twee keer per week achter de bar in buurthuis Wijk aan Duin. Op woensdag- en donderdagavond. Aan het einde van elke dag controleer ik het gebouw en sluit ik af. Ik houd de barvoorraad bij en geef door wat er besteld moet worden. Indien nodig neem ik de telefoon aan, sta mensen te woord bij de infobalie van het buurthuis en spring ik in bij activiteiten. Samen met Arie Belfroid organiseer ik de klaverjasavonden in Wijk aan Duin. Zorgen dat alles klaar staat. De kaartjesverkoop regelen. Dat soort dingen. Eén keer in de veertien dagen sta ik bij het klaverjassen in Prinsenhof achter de bar. Ik mag zelf namelijk ook graag een kaartje leggen.
Waarom ik dit doe? Ik vind het leuk. Het houd je bezig, ik krijg er waardering voor en blijf onder de mensen. Dat vind ik prettig. Ik zie dat er veel veranderingen plaatsvinden in de sociale sector. Voor mij hoeft dat niet zo maar je houdt het ook niet tegen. Ik zie het wel. Ik heb het in ieder geval prima naar m’n zin zo.
